Inhoudsopgave
In mei van dit jaar zette de voorzieningenrechter de voetbalhoofdklasse op zijn kop door een besluit van de KNVB, waarbij een hoofdklasser 5 punten in mindering werd gebracht, te schorsen. Ook recentelijk deed de voorzieningenrechter een interessante uitspraak.
Casus
Kozakken Boys liet op 28 oktober 2015 in de derde ronde van de bekercompetitie tegen HBS in Den Haag een speler in de twaalfde minuut invallen. De naam van deze speler stond echter niet op het wedstrijdformulier, die werd pas in de rust handmatig bijgeschreven. Voor de volledige feiten en omstandigheden verwijs ik naar de uitspraak [1]. De KNVB heeft de bekerwedstrijd tussen HBS en Kozakken Boys ongeldig verklaard en Kozakken Boys als verliezer aangemerkt. Volgens de KNVB heeft aan de zijde van Kozakken Boys een niet speelgerechtigde speler deelgenomen, omdat hij niet op het wedstrijdformulier stond vermeld. Reglementair kon Kozakken Boys geen beroep tegen de beslissing van de KNVB aantekenen. Daaropvolgend startte Kozakken Boys tegen KNVB een kort geding bij de rechtbank Midden- Nederland.
Het besluit van een sportbond is aan te merken als een verenigingsrechtelijk besluit. Een verenigingsrechtelijk genomen besluit kan vernietigbaar zijn in de volgende gevallen:
– wegens strijd met wettelijke of statutaire bepalingen die het tot stand komen van besluiten regelen;
– wegens strijd met de redelijkheid en billijkheid die door artikel 2:8 BW worden geëist;
– wegens strijd met een reglement.
Kozakken Boys heeft betoogd dat het besluit van de KNVB moet worden geschorst, omdat het in strijd met de reglementen en redelijkheid en billijkheid zou zijn genomen. In zo’n geval dient de rechter te toetsen of de KNVB in alle redelijkheid (marginale toetsing) tot het besluit heeft kunnen komen.
De voorzieningenrechter heeft besloten het besluit van de KNVB van 18 november 2015, waarbij de gespeelde wedstrijd HBS-Kozakken Boys ongeldig is verklaard en waarbij is bepaald dat Kozakken Boys deze wedstrijd heeft verloren, te schorsen. Ook dient de KNVB Kozakken Boys toe te laten tot de bekercompetitie 2015/2016.
Arbitragebeding
Op grond van de wet kunnen besluiten van een vereniging aan de rechter worden voorgelegd met de vraag om die besluiten te toetsen aan de statuten en de reglementen van de vereniging. De uitspraak van de rechtbank Midden – Nederland is een goed voorbeeld hiervan. De mogelijkheid om dergelijke verenigingsbesluiten in rechte aan te vechten is echter wel beperkt (marginale toetsing).
Verenigingen kunnen er voor kiezen om ook dit soort kwesties buiten de rechter te houden door een arbitragebeding op te nemen in te statuten op grond waarvan geschillen worden beslecht door een onafhankelijke arbiter. Voorbeelden daarvan zijn het Court of Arbitration for Sports (CAS) en het Instituut Sportrechtspraak (ISR). Daarbij is wel van belang dat elke schijn van partijdigheid wordt voorkomen en tevens wordt voldaan aan de overige essentiële beginselen van het procesrecht.
Ook in dat geval is het echter niet uitgesloten dat een van partijen die betrokken is bij een geschil de kwestie voorlegt aan de gewone rechter. Daarvoor geldt echter wel een zware bewijslast. Zie bijvoorbeeld de enige tijd geleden gedane uitspraak in een zaak die schaatster Claudia Pechstein aanspande bij de rechtbank te München. Hoewel partijen hadden gekozen voor arbitrage door het CAS achtte de rechtbank zich toch bevoegd om kennis te nemen van de dopingzaak tussen Pechstein en de internationale schaatsunie (ISU). Dat had tot gevolg dat een civiele rechter zich voor het eerst boog over een dopingzaak van een sporter. Inmiddels is tegen die uitspraak hoger beroep ingesteld.
[1] Rechtbank Midden-Nederland, 4 december 2015, ECLI:NL:RBMNE:2015:8689.
Hebt u een vraag hierover? Neem dan contact met ons op. Op de hoogte blijven van nieuwe ontwikkelingen? Meld u aan voor onze periodieke legal updates of volg ons op LinkedIn en Twitter.
Deze blog is geschreven door Joost Verlaan, advocaat bij Brantjes Advocaten.
